Salvator Dali
Νταλί: αντιφατικός, μεγαλομανής, πολυσχιδής, ιδιόρρυθμος, τρελός. Αυτοί και πολλοί άλλοι χαρακτηρισμοί θα ταίριαζαν σε ένα ζωγράφο-ορόσημο του σουρεαλισμού. Ο Σαλβαντόρ Φελίπε Χακίντο Νταλί γεννήθηκε στην πόλη Φιγέρες της Ισπανίας, από πλούσια αστική οικογένεια. Από την ηλικία των 6 ετών άρχιζε να ζωγραφίζει. Το 1922 έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Μαδρίτη. Το 1926 όμως, αποβλήθηκε από την Ακαδημία, καθώς όταν ήρθε η ώρα των τελικών εξετάσεων, εκείνος αρνήθηκε να συμμετάσχει, θεωρώντας πως κανένας καθηγητής δεν ήταν άξος να τον κρίνει.
Πηγή: https://frapress.gr/2015/11/afieroma-ston-iperrealismo-i-zografi/
Εγγονόπουλος Νίκος
Οι μορφές του εντυπωσιάζουν με το ιδιαίτερο «σμίλευμα» τους. Τη πολύ λεπτή μέση και τα μεγάλα άνω και κάτω άκρα που «μιλάνε» με τη κίνηση τους ή τη στατικότητα τους. Τρισδιάστατες μορφές πάνω σε δισδιάστατη επιφάνεια. Η φιγούρα ανδρείκελο, όπως την ονομάζουν λόγω του ότι δεν εξατομικεύει με χαρακτηριστικά αλλά και δεν αποκαλύπτει συναισθήματα, κάποιες φορές είναι ακέφαλη ή αντί για κεφάλι χρησιμοποιείται ενα συμβολικό αντικείμενο («Ο Κένταυρος με τον αετό του», «Αδελαϊς», «Η κυρά της θάλασσας», «Ο τελευταίος βυζαντ. Αυτοκράτωρ», «Ποταμός θεός και Νηρήις», «Ιάσων και Μήδεια», «Ολυμπία», «Ηρακλής»....
Ο χώρος των συνθέσεων του θυμίζει έντονα θεατρική σκηνή, με αγαπημένο του μοτίβο ενα παράθυρο που ενώνει τον έξω με τον έσω χώρο. Τα κτήρια του στο χώρο έντονα, χωρίζονται απο διαφόρων ειδών δάπεδα και τοίχους. Συνδιάζει τη γραμμική προοπτική με τη προοπτική της βυζαντινής ζωγραφικής.
Η ζωγραφική του είναι ανθρωποκεντρική και έντονα ελληνοκεντρική.
Τα θέματα του τα αντλεί απο τους 3 ένδοξους σταθμούς στο παρελθόν της Ελλάδας:
Α)Βυζάντιο «Ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτωρ», «Αρχιτέκτων της Αγίας Σοφιάς»
Β) Η ελληνική Επανάσταση του 1821 απο τη σκλαβιά των τούρκων («Σύνθεσις»απο την Επανάσταση, «Λεπτομέρειες του μηχανισμού της Εθνεργεσίας».. και
Γ) Την ελληνική μυθολογία («Οδυσσέας και Καλυψώ», «Ποσειδών», «Η αρπαγή της Ευρώπης», «Η Αργώ», «Θησέας και Μινώταυρος», «Δαίδαλος», «Πηνελόπη και Οδυσσέας», «Ιάσων», «Ο άτλας», «Ο Ήφαιστος» .....
όπως και ιστορικά πρόσωπα («Εμφάνιση Ρήγα Φεραίου στα μέρη της Ευβοιας»), «Μέγα Αλέξανδρος και Παύλος Μελάς» αλλά και προσωπικότητες των γραμμάτων και της τέχνης («Καβάφης»).
Τζόρτζιο Ντε Κίρικο
Ουσιαστικά ο Ντε Κίρικο εικονίζει αντικείμενα αποξενωμένα από τον πραγματικό τους χώρο και χρησιμοποιεί μονίμως μοτίβα και σύμβολα. Τα ετερόκλητα αντικείμενα που χρησιμοποιεί σε σχέση με τον χώρο (αντικείμενα που δεν ανήκουν στον χώρο) σε συνδυασμό με τους τίτλους που επιλέγει και την γενικότερα αινιγματική αίσθηση που έχουν οι πίνακες του επηρεάζουν έντονα αρκετούς , οι οποίοι βλέπουν στο έργο του ντε Κίρικο ένα είδος αισθητικής πραγμάτωσης.
Πηγή: https://frapress.gr/2015/11/afieroma-ston-iperrealismo-i-zografi/
Ρενέ Μαγκρί
«Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: “Tι σημαίνει αυτό;” Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλά άγνωστο.» Ο Ρενέ Μαγκρίτ, όπως και ο Ντε Κίρικο, από τον οποίο ήταν βαθιά επηρεασμένος ζωγράφιζε αντικείμενα ενταγμένα σε ονειρικά περιβάλλοντα.
Πηγή: https://frapress.gr/2015/11/afierom-ston-iperrealismo-i-zogr
Για τον Χουάν Μιρό
«Χρειάστηκε να γεράσω για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί»
O Juan Miro, είναι ένας από τους σημαντικότερους Καταλανούς ζωγράφους και γλύπτες. Αποτελεί αναμφισβήτητα έναν από τους πρώτους αντιπρόσωπους του Υπερρεαλιστικού κινήματος τον 20ο αιώνα και η συμβολή του υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική, τόσο στη ζωγραφική και γλυπτική, όσο και στον Υπερρεαλισμό γενικότερα. Η καλλιτεχνική, εικαστική γλώσσα που χρησιμοποιεί στα έργα του είναι εντελώς πρωτότυπη και χαρακτηρίζεται από τον έντονο συμβολισμό. Οι εικόνες του είναι φανταστικές, οι φόρμες που χρησιμοποιεί προκειμένου να παρουσιάσει τις ονειρικές του εικόνες είναι απλές και παράλληλα, χαρακτηριστική στα έργα του είναι η χρήση έντονων, λαμπερών χρωμάτων.
Πηγή: https://frapress.gr/2015/11/afieroma-ston-iperrealismo-i-zografi/
